Ιστορία

Σε μεγάλο βαθμό, οι άνθρωποι της Μεσογείου οφείλουν την καλή υγεία και τη μακροζωία τους στο ελαιόλαδο. Στο νησί της Κρήτης, το ελαιόλαδο είναι απαραίτητο τόσο για τη διατροφή όσο και για την τοπική οικονομία εδώ και τουλάχιστον πέντε χιλιάδες χρόνια, από την εποχή του Μινωικούπολιτισμού, του πρώτου πολιτισμού στην Ευρώπη. Οι αρχαιολόγοι αναφέρουν τώρα την ύπαρξη τεράστιων φυτειών ελιάς στην Κρήτη και πιστεύουν ότι ακόμη και το θαυμάσιο Μινωικό Ανάκτορο στην Κνωσό ήταν χτισμένο ανάμεσα σε ελαιόδεντρα. Εμπορευόμενο από τους Μινωίτες γύρω από τη Μεσόγειο, το ελαιόλαδο τους έφερε οικονομική δύναμη και πλούτο με το οποίο μπόρεσαν να χτίσουν πόλεις και παλάτια σε όλη την Κρήτη.

Το ελαιόλαδο, μαζί με τα άλλα προϊόντα του κρητικού εδάφους, υπήρξε η κύρια εξαγωγή των Κρητικών κατά τη Νεολιθική περίοδο. Τα πλοία του Keftiu (αρχαία αιγυπτιακή λέξη για τους Κρητικούς) διέσχιζαν τη Μεσόγειο Θάλασσα μεταφέροντας ελαιόλαδο, κρασί και τα περίφημα βότανα. Ήταν εκείνη την εποχή που το κρητικό τοπίο συνδέθηκε για πρώτη φορά με εκτεταμένες ελαιοφυτείες και η ελιά θεωρούνταν ιερή. Δικαίως οι Κρήτες πρόσφεραν τον ευλογημένο χυμό ελιάς στους Θεούς. Επιπλέον ήταν γνωστό ότι εμπότιζαν το ελαιόλαδο με τα περίφημα κρητικά βότανα.

Στην κλασική εποχή οι «ανθοφόροι» των αρχαίων ελληνικών τελετουργιών έφεραν κλαδιά ελιάς, το σύμβολο της φρεσκάδας. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, στην Αθήνα, όποιος κατέστρεφε ή εξολόθρευε μια ελιά καταδικαζόταν σε θάνατο. Για τους Αθηναίους η ελιά ήταν ένα δώρο στην πόλη τους από την Αθηνά, τη σοφή και γενναία Θεά. Οι Κρήτες από την άλλη θεωρούσαν τη Θεά της ελιάς, την Αθηνά, ως το δώρο τους στην ανθρωπότητα. Κάποτε έλεγαν ότι είχε γεννηθεί στα νότια της Κνωσού, κοντά στον ποταμό Τρίτωνα.

Σεβαστός σε όλο τον ελληνικό κόσμο, ο καρπός της ελιάς και το ελαιόλαδο εκτιμόταν όχι μόνο για τη θρεπτική τους αξία αλλά και για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Το ελαιόλαδο καταπραΰνει τα πονεμένα άκρα των αθλητών, ενυδατώνει το δέρμα και τα μαλλιά, έφερνε φως στο σπίτι και το χρησιμοποιούσαν σε θρησκευτικές τελετές. Το ελαιόλαδο διαπερνούσε σχεδόν κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής, όπως συνεχίζει να το κάνει και σήμερα.

Αυτός ο υγρός Χρυσός όπως τον αποκαλούν οι Έλληνες, δεν είναι μόνο πολύτιμος αλλά και σύμβολο ειρήνης, διανόησης και νίκης.